هوش هیجانی
نوجوانی، دوره گذار از کودکی به جوانی است و با شور و هیجان، احساس های متناقض، و عواطف پرتنش همراه است.
نوجوان با این پرسش مهم مواجه می‌شود که من کیستم؟
این دوره از لحاظ یادگیری ارزش های اجتماعی، فرهنگی و روابط میان فردی اهمیت زیادی دارد.
نوجوانی که فرصت می یابد تا هوش هیجانی اش را تقویت کند و مهارت های زندگی را می آموزد، احساساتش را شناسایی و به شیوه مناسبی آن ها را مدیریت و ابراز کند و از طرفی توان همدلی و درک دیگران را در خود شکل می دهد.
یکی از مهمترین دستاوردهای پرورش هوش هیجانی در نوجوانی، تقویت احساس ارزشمندی است. اینکه بتواند خود را فارغ از همه مسائل و شرایط، موجودی ارزشمند ببیند و این گونه بهتر با مسائل و چالش‌هایش رو به رو می شود و پیامد تصمیمات و انتخاب هایش را مسئولانه می پذیرد.
چنین نوجوانی می تواند توانمندی ها و استعدادهایش را بروز دهد، در موقعیت های حساس، جراتمندانه نه بگوید و از خودش مراقبت نماید. او می آموزد در برابر ناکامی‌ها و ناملایمات از راهبردهای مناسب تری استفاده کند و مهم تر از همه قدرت تفکر و پرسش گری در او شکوفا می شود و می تواند خلاقانه به مسایلش بنگرد.
در نتیجه نوجوان می‌تواند به هویتی تازه از خودش دست یابد و بحران‌های این دوران را آرام تر سپری کند.